hoe gaan jullie er mee om? | Verlegenheid & Sociale angsten | Forum

popje;69985 said:
Vaak weet ik niet wie ik moet uitnodigen. Ik ben bang dat mensen mijn uitnodiging afslaan.

Over het algemeen vinden mensen het leuk om een uitnodiging te krijgen.

Vriendschap moet ook groeien, je moet elkaar liggen en prettig voelen bij elkaar en het is ook belangrijk dat je water bij de wijn doet door bijvoorbeeld zelf iemand uit te nodigen.
Denk maar aan je kindertijd; met de 1 was je wel vriendjes en met de ander niet. En soms was er ook ruzie! 😉

Freek> Zo te zien moet je ingelogd zijn op de website om die cursusgegevens te kunnen zien (met zelfde inloggegevens als forum),

Onderaan deze pagina staan contactgegevens van de organisator in Hengelo: http://www.verlegenmensen.nl/c.....?13-cursus

Het is de bedoeling dat ze per regio (volgens mij provincie) worden georganiseerd. Meestal in een grotere stad in die regio.
Maar dan moet er wel in elke regio een organisator (reco) zijn en volgens mij is dat niet overal zo.
Een cursus start ergens als de reco genoeg aanmeldingen heeft ontvangen; in drukbevolke gebieden is er dus vaker eentje.
Zo te zien op de leden-site is er nu iets gaande of gepland in Amsterdam, Den-Haag, Zwolle en Hengelo.
Als je meer informatie zou willen over jouw regio, kun je misschien het beste een berichtje sturen naar de organisatie.

Op de homepagina van deze website staat wat algemene informatie over de cursussen; die kan iedereen lezen:
http://www.verlegenmensen.nl/c.....-Cursussen
en
http://www.verlegenmensen.nl/c.....rsusaanbod
Misschien sowieso wel beter om eerst eens te bekijken; dan krijg je een beetje een idee wat ze inhouden, voor uberhaupt bezig te zijn met aanmelden.

Je schamen voor het niet hebben van een "sociaal leven" en voor hoe je leven in het verleden (qua relaties) verlopen is, is niet nodig.
Ik begrijp het wel, dat je je zo voelt en dat je het "raar" vindt. ( mensen vergelijken zichzelf snel met anderen en met "hoe het zou moeten")
Maar schaamte voor zulke dingen, daar help je jezelf niet mee. Het heeft geen nut. Het maakt het alleen maar extra lastig.
Je hebt dan niet alleen last van de vervelende dingen zelf maar ook nog eens van de schaamte daarvoor...
Wat dat betreft kan contact met anderen die last van hetzelfde hebben wel goed zijn; dan lijkt het ineens minder "raar". ( Bij de VVM val je bijna uit de toon als je wel een relatie hebt, bijvoorbeeld 😉 )
En het kan ook helpen door een andere manier van denken aan te leren, waardoor je je "anders zijn" wat meer gaat accepteren.

solitair;68458 said:
Domme vragen bestaan dacht ik niet dus stel ik het maar. Wat is een VVM cursus?
Ik realiseer me tevens dat je je beter niet aan 1 persoon moet vastklampen want dan ben je veel te afhankelijk.

Nee zeker geen domme vraag. Een VVM cursus is een soort assertiviteitstraining van VVM ( Vereniging van Verlegen mensen) zelf en daar kun je je voor opgeven.
Vastklampen is in bepaald opzicht niet zo handig, maar 1 goede vriend hebben is al heel fijn en maakt je minder eenzaam.

mvschoon;68450 said:
is het voordeel dat je er lotgenoten ontmoet, mensen die ook moeite hebben contacten te leggen.

Ik vond het fijne eraan dat de anderen net zulke "rare gevallen" waren als ikzelf en eigenlijk gewoon erg leuke mensen om mee om te gaan

[QUOTE=mvschoon;68450] Op het moment ben ik niet echt op zoek maar ik sluit het in de toekomst echt niet uit.

Dingen niet uitsluiten in de toekomst is naar mijn idee iets erg belangrijks!
Er niet bij voorbaat al vanuit gaan dat het toch niets gaat worden.
[QUOTE=solitair;68446]Het is heel aardig door te stellen dat ik geen loser ben. Ik weet zelf wel beter, helaas.

[QUOTE=mvschoon;68450] Enne, met Marjolein ben ik het eens: je bent echt geen loser. En alle anderen op dit forum ook niet.

Ik weet eigenlijk niet wat ik precies zou moeten verstaan onder een "loser".
"Losers" bestaan in mijn ogen niet.
Wel bestaan er allemaal unieke mensen, die allemaal eigenschappen hebben waarvan een deel negatief is en en deel positief.
Maar die "negatieve" eigenschappen maken iemand nog geen loser. (nouja, tenzij iemand een grote misdadiger is o.i.d.)

Er bestaat volgens mij een soort van algemeen beeld hoe een normaal leven er ongeveer uit zou moeten zien en bij bepaalde mensen loopt het ook wel ongeveer zo (hoewel iedereen wel hobbels tegenkomt; maar die zie je als buitenstaander lang niet altijd).
En bij anderen verloop het minder volgens dat standaardpatroon.
Maar ook als je leven niet zo verloopt, wil dat niet zeggen dat je "niet goed" bent o.i.d.

[QUOTE=mvschoon;68450] We hebben gewoon pech dat we niet zo sociaal vaardig zijn.

En andere mensen hebben weer andere pech...
Als ik erop let, hoor en lees ik vaak problemen van andere mensen, die voor mij weer helemaal niet van toepassing zijn...
Iedereen moet er maar iets van proberen te maken met die mogelijkheden die hij/zij heeft...

solitair;68446 said:
Leeftijdgenoten kunnen al grootouders zijn. Ik heb nog nooit een relatie gehad.
Ik durf niets meer te ondernemen. Iets te vaak de deksel op de neus gehad. Het staat in relatie met een jeugdtrauma.
De laatste jaren ben ik steeds angstiger geworden om onder mensen te komen. Het zorgt soms voor paniekaanvallen.

Dat klinkt behoorlijk frustrerend allemaal.
Je lijkt in een "negatieve spiraal" te zitten.
Ik kan me voorstellen dat het lastig is om nog de motivatie op te brengen om nog dingen te proberen te doen.
Maar het alternatief is dat er niets verandert in de je leven...
Misschien wel "veilig", maar ook erg jammer...