

15:01

VVM leden
20 juli 2012

11:33

Moderators
VVM leden
kaderleden
10 mei 2013

Hoi solitair, ik wil je echt aanraden een VVM-cursus te volgen. Ik hoop dat er bij je in de buurt een gegeven wordt. Nog afgezien van de oefeningen in gespreksvaardigheden, assertiviteit enzovoorts is het voordeel dat je er lotgenoten ontmoet, mensen die ook moeite hebben contacten te leggen. Ook al doordat je elkaar regelmatig ontmoet, is het - zo is mijn ervaring - op de een of andere manier makkelijker je in zo'n groep gelijkgestemden te uiten. Het voelt als veel veiliger dan op straat of waar dan ook omdat je allemaal in hetzelfde schuitje zit.
Tsja, relaties, dat vind ik ook best moeilijk. Maar er is hoop: mijn eerste (en enige) serieuze relatie had ik op mijn 44e, toen ik eigenlijk ook al met mijn kleinkinderen had moeten spelen :blij:. Dus het kan best! Op het moment ben ik niet echt op zoek maar ik sluit het in de toekomst echt niet uit.
Enne, met Marjolein ben ik het eens: je bent echt geen loser. En alle anderen op dit forum ook niet. We hebben gewoon pech dat we niet zo sociaal vaardig zijn. Dat is alles! En jij hebt in het verleden nu eenmaal om het zacht uit te drukken niet de ideale omstandigheden gehad. Dat is niet jouw schuld, dus ben je geen loser! Sterker nog, ik vind het knap en dapper hoe je je door het leven heen slaat!
12:27

VVM leden
20 juli 2012

solitair;68320 said:
Ik merk dat wanneer ik over iets praat waar ik in thuis ben vaak geen last heb van verlegenheid/onzekerheid. ik heb dan niet snel last van het maken van oogcontact.
Ik denk dat je op het bovenstaande meer moet voortborduren! Deze zin maakt jou sterk!
Een goede cursus zou je ook goed kunnen helpen.
13:12

Moderators
VVM leden
kaderleden
10 mei 2013

Dank voor de complimenten! Overigens is dit allemaal natuurlijk makkelijker opgeschreven dan in de praktijk gebracht. Ik heb dan ook de indruk dat ik wel op de goede weg maar dat het nog wel beter kan.
Erik, dat uitgaan is dat met zo'n "gezelligheidsvereniging/activiteitenclub als Solas? Bevalt dat inderdaad goed? Kan je er wat meer over vertellen?
15:11

VVM leden
20 juli 2012

mvschoon;68406 said:
Toen ik dat vroeger in de praktijk probeerde te brengen, kwam ik vaak teleurgesteld weer thuis. Maar toen dacht ik dat je meteen bij het eerste contact succes moest hebben in het verwerven van een nieuwe kennis of vriend. Zo werkt het natuurlijk niet! Ik ben het steeds meer gaan zien als: elk contact zorgt in de eerste plaats voor meer oefening zodat elk volgend contact makkelijker verloopt. En op de duur komen er contacten terug, verdiepen ze zich en hee, je hebt er een kennis bij! En wellicht vind je - net als ik - het wel prettig het aantal contacten beperkt te houden. Niet iedereen heeft behoefte aan evenveel contact. Ook dat is denk ik een vorm van zelfacceptatie: niet streven naar wat "men" de norm vindt voor het aantal vrienden en kennissen maar naar waar ik me behaaglijk bij vind!
Hierboven heb je goed geschreven! en dat heb ik ook. Vroeger was ik prestatiegericht en dacht ik dat ik een loser was omdat ik geen vrienden had. Ook als mensen niet zo reageerden als wat ik me had voorgesteld dacht ik laat maar; jij zal me wel een loser vinden en jij bent niet aardig. Maar nu ben ik gaan inzien dat het belangrijk is om jezelf te zijn, contacten te leggen en niet voor een prestatie te gaan.
Vrienden krijg je niet zomaar, die ontwikkel je.
14:08

Moderators
VVM leden
kaderleden
10 mei 2013

Ik ben het eens met wat Marjolein en marcelo hierboven schrijven: contacten doe je op door er op uit te gaan. Toen ik dat vroeger in de praktijk probeerde te brengen, kwam ik vaak teleurgesteld weer thuis. Maar toen dacht ik dat je meteen bij het eerste contact succes moest hebben in het verwerven van een nieuwe kennis of vriend. Zo werkt het natuurlijk niet! Ik ben het steeds meer gaan zien als: elk contact zorgt in de eerste plaats voor meer oefening zodat elk volgend contact makkelijker verloopt. En op de duur komen er contacten terug, verdiepen ze zich en hee, je hebt er een kennis bij! Het helpt daar wel bij als je iets van jezelf durft te laten zien. Als ik het goed lees, solitair, ligt daar voor jou een probleem? Ik was zelf ook heel terughoudend. Misschien schaamde ik me teveel over mezelf. Nergens voor nodig natuurlijk maar zie dat maar eens in! Zelfacceptatie is het sleutelwoord. Ik ben zoals ik ben en zo ben ik goed en als je het daar niet mee eens bent, is dat niet mijn probleem. Zo probeer ik te denken!
En wellicht vind je - net als ik - het wel prettig het aantal contacten beperkt te houden. Niet iedereen heeft behoefte aan evenveel contact. Ook dat is denk ik een vorm van zelfacceptatie: niet streven naar wat "men" de norm vindt voor het aantal vrienden en kennissen maar naar waar ik me behaaglijk bij vind!
11:28

VVM leden
20 juli 2012

09:44

VVM leden
14 oktober 2013

16:33

Moderators
VVM leden
kaderleden
10 mei 2013

17:35

VVM leden
14 oktober 2013

zelf een gesprek beginnen durf ik niet snel. Iets vragen eigenlijk helemaal niet.
Ik stond er niet bij stil dat bv. hobby's persoonlijk zijn maar dat is idd. waar. Daar praat ik wel gemakkelijk over.
Zodra men vraagt of ik een relatie heb of familie bv en werk dan wordt het heel moeilijk.
Ik vind het al knap dat je bij vergaderingen aanwezig kunt zijn, mvschoon.
Ik wandel veel met de hond. Dit is eigenlijk ideaal om contact te maken. Echter, zolang het bij hondenpraatjes blijft gaat het goed maar dus niet als het gesprek dieper gaat.
13:00

Moderators
VVM leden
kaderleden
10 mei 2013

Ik doe sommige dingen niet of pas na veel aarzelen.
Een beroep op iemand doen vind ik erg lastig.
Met praten gaat het begin me wel redelijk af, maar al snel weet ik niet meer iets om te vragen en om het gesprek gaande te houden. Met als gevolg dat ik soms te veel over mezelf praat of dat het gesprek stil valt, mogelijk ook omdat ik te weinig interesse in de ander toon?
In vergaderingen en gesprekken met meerdere personen val ik weg.
12:52

VVM leden
20 juli 2012

Ik heb momenten dat een gesprek heel goed gaat en momenten dat de angst er in schiet. Op zulke momenten krijg ook wat last van piekeren. Ik probeer wel gewoon te blijven praten, contact te maken en bij m`n gevoel te blijven. Ik vind het zelf niet meer zo moeilijk om over persoonlijke onderwerpen te praten. Uiteraard praat ik ook weer niet over alles. heb ook privacy.
10:16

VVM leden
14 oktober 2013

In hoeverre belemmert de verlegenheid bij jullie en hoe gaan jullie er mee om?
Ik raak in paniek als een praatje de persoonlijke toer op gaat. Zolang het oppervlakkig blijft is er nog niet zo veel aan de hand. Als het persoonlijk wordt dan gaat het mis. Ik probeer er dan zo snel mogelijk tussenuit te knijpen of het weer neutraler te houden. Dit belemmert me echter om echt contact te maken en te houden.
Ik merk dat wanneer ik over iets praat waar ik in thuis ben vaak geen last heb van verlegenheid/onzekerheid. ik heb dan niet snel last van het maken van oogcontact. Is dit bij jullie ook zo?