hoe gaan jullie er mee om? | Page 2 | Verlegenheid & Sociale angsten | Forum

Hoi solitair, ik wil je echt aanraden een VVM-cursus te volgen. Ik hoop dat er bij je in de buurt een gegeven wordt. Nog afgezien van de oefeningen in gespreksvaardigheden, assertiviteit enzovoorts is het voordeel dat je er lotgenoten ontmoet, mensen die ook moeite hebben contacten te leggen. Ook al doordat je elkaar regelmatig ontmoet, is het - zo is mijn ervaring - op de een of andere manier makkelijker je in zo'n groep gelijkgestemden te uiten. Het voelt als veel veiliger dan op straat of waar dan ook omdat je allemaal in hetzelfde schuitje zit.
Tsja, relaties, dat vind ik ook best moeilijk. Maar er is hoop: mijn eerste (en enige) serieuze relatie had ik op mijn 44e, toen ik eigenlijk ook al met mijn kleinkinderen had moeten spelen :blij:. Dus het kan best! Op het moment ben ik niet echt op zoek maar ik sluit het in de toekomst echt niet uit.
Enne, met Marjolein ben ik het eens: je bent echt geen loser. En alle anderen op dit forum ook niet. We hebben gewoon pech dat we niet zo sociaal vaardig zijn. Dat is alles! En jij hebt in het verleden nu eenmaal om het zacht uit te drukken niet de ideale omstandigheden gehad. Dat is niet jouw schuld, dus ben je geen loser! Sterker nog, ik vind het knap en dapper hoe je je door het leven heen slaat!

Dank voor de complimenten! Overigens is dit allemaal natuurlijk makkelijker opgeschreven dan in de praktijk gebracht. Ik heb dan ook de indruk dat ik wel op de goede weg maar dat het nog wel beter kan.
Erik, dat uitgaan is dat met zo'n "gezelligheidsvereniging/activiteitenclub als Solas? Bevalt dat inderdaad goed? Kan je er wat meer over vertellen?

Ik ben het eens met wat Marjolein en marcelo hierboven schrijven: contacten doe je op door er op uit te gaan. Toen ik dat vroeger in de praktijk probeerde te brengen, kwam ik vaak teleurgesteld weer thuis. Maar toen dacht ik dat je meteen bij het eerste contact succes moest hebben in het verwerven van een nieuwe kennis of vriend. Zo werkt het natuurlijk niet! Ik ben het steeds meer gaan zien als: elk contact zorgt in de eerste plaats voor meer oefening zodat elk volgend contact makkelijker verloopt. En op de duur komen er contacten terug, verdiepen ze zich en hee, je hebt er een kennis bij! Het helpt daar wel bij als je iets van jezelf durft te laten zien. Als ik het goed lees, solitair, ligt daar voor jou een probleem? Ik was zelf ook heel terughoudend. Misschien schaamde ik me teveel over mezelf. Nergens voor nodig natuurlijk maar zie dat maar eens in! Zelfacceptatie is het sleutelwoord. Ik ben zoals ik ben en zo ben ik goed en als je het daar niet mee eens bent, is dat niet mijn probleem. Zo probeer ik te denken!
En wellicht vind je - net als ik - het wel prettig het aantal contacten beperkt te houden. Niet iedereen heeft behoefte aan evenveel contact. Ook dat is denk ik een vorm van zelfacceptatie: niet streven naar wat "men" de norm vindt voor het aantal vrienden en kennissen maar naar waar ik me behaaglijk bij vind!