

08:40

Ik denk ook dat sociaal angstige mensen ook heel erg bezig zijn met 'sociaal zijn' of 'sociale situaties', en daar ook heel erg hun aandacht op richten. Andere mensen zijn daar denk ik een stuk minder mee bezig, zijn in gedachten verzonken of denken aan andere dingen... Ik denk idd dat je vooral last hebt van de druk die je jezelf oplegt op zo'n moment als in een lift.
Misschien moet je juist voor de grap eens aan allerlei gekke dingen gaan denken zoals roze olifanten of paarse ijsberen als je merkt dat je je weer nerveus of gespannen voelt in een lift of tegenover iemand in de trein. Of idd je aandacht richten op je ademhaling of op wat je allemaal waarneemt met je zintuigen, geluiden van de lift of het gevoel van de lift in beweging. Je aandacht wat afleiden van het onprettige gevoel...
Zeker in een lift zal het niet gauw tot een 'confrontatie' leiden denk ik. Misschien dat het in de trein eventueel op kan vallen als je steeds wegkijkt ofzo als je per ongeluk oogcontact hebt. Maar echt een confrontatie lijkt me een beetje overdreven, dan moet je al een aggressief persoon voor je hebben ofzo die zich heel snel aangevallen en 'bekeken' voelt. En dan nog zal iemand in het openbaar echt niet je zomaar uit gaan maken voor rotte vis ofzo. En doet diegene dat wel, dan denk ik eerder dat mensen in de omgeving hem raar vinden en jou kant kiezen omdat je niets bijzonders deed 😛 (Maargoed nu denk ik erg ver vooruit, maar soms moet je dat wel eens doen om tot de conclusie te komen dat waar je zo bang voor bent, zo erg nog neit is als dat eventueel zou gebeuren)
00:38

VVM leden
18 september 2010

rik said:
Mischien kan ik niet omgaan met de stilte die er heerst. Ik voel ook de neiging om een praatje te maken.
Wat als de lift helemaal volstaat en oogcontact onvermijdelijk is. Gaan jullie dan naar de grond staren?
Enige gedachtes die er bij mij opkomen is dat ik bang ben voor een confrontatie. Ik ben er niet echt mee bezig wat een ander van me denkt. En toch dan zo nerveus zijn.
Misschien heeft dit dan te maken met druk die je jezelf oplegt om op een sociale manier door het leven te gaan. En als je dan niet direct iets weet om te vertellen, voel je je nerveus. Heb ik zelf vrij vaak.
Dan zou ik eerder naar het plafond kijken. Naar de grond kijken komt nederig/onzeker over, iemand die zich goed in vel voelt kijkt naar het plafond :D.
19:33

VVM leden
2 november 2008

17:58

VVM leden
19 november 2004

Mischien kan ik niet omgaan met de stilte die er heerst. Ik voel ook de neiging om een praatje te maken.
Wat als de lift helemaal volstaat en oogcontact onvermijdelijk is. Gaan jullie dan naar de grond staren?
Enige gedachtes die er bij mij opkomen is dat ik bang ben voor een confrontatie. Ik ben er niet echt mee bezig wat een ander van me denkt. En toch dan zo nerveus zijn.
17:45

Ik zou niet weten waarom dat zo suf is als je even 15 seconden naast elkaar in de lift staat en omdat je elkaar niet kent, niets zegt, behalve als je instapt even 'hallo' ofzo... Kijk als ie nou vast komt te zitten dan is het wel raar als je die ander blijft negeren XD
In de trein zoek ik stiekem ook altijd naar de tweezitjes zodat ik niet met andere mensen hoef te zitten, behalve als het wat drukker is naast iemand. Toch een beetje priv? in mijn eigen zitje. Lekker vermijdingsgedrag. Maarja, ik ga ook maar altijd met de trein omdat ik geen rijbewijs en auto heb 8-), dus dan mag het wel vind ik. 😛
17:39

VVM leden
2 november 2008

17:11

VVM leden
19 november 2004

Ik vind het maar suf als je geen woord tegen mekaar zegt in de lift. Oogcontact probeer ik te vermijden want ik wil de ander niet aan gaan staren. Dan zou er evt. een confrontatie kunnen komen of ruzie, waar ik dan geen raad mee weet hoe dan te handelen.
Als dr een leuke dame tegenover me in de trein zit, wil ik eigenlijk niet gaan aanstaren. Maar ik moet kijken. Heel stiekem kijk ik dan. hihi
08:09

Dan zou je dat gevoel eens moeten onderzoeken... waar komt het vandaan. Wat maakt dat je je dan zo ongemakkelijk voelt. Welke gedachtes horen daarbij. En als je dat weet, kun je die gedachtes toetsen en uitdagen. Zijn ze wel waar. Waarschijnlijk heeft dat ook met je innerlijke criticus te maken die toch 'vindt' dat je iets niet goed doet op dat moment of die 'denkt' dat de ander wel iets negatiefs van jou zal denken... (dit klinkt vast bekend, maar ja, ben er zelf erb mee bezig nu omdat het in mijn cursus aan bod komt 😉 en bij mij gaan er wel wat alarmlampjes branden af en toe als ik zoiets heb, daar heb je 'm weer, mijn innerlijke criticus ::))
23:21

VVM leden
19 november 2004

Het probleem zit 'm bij mij niet in de sociale vaardigheden. Maar nadat je gedag hebt gezegd tegen iemand die ook in de lift staat dan sta je daar allebei maar een beetje tegen de wand van de lift te staren. Oogcontact wordt vermeden. Lijkt me niet wenselijk om iemand hele tijd aan gaan zitten staren. Dan sta ik daar met een heel ongemakkelijk gevoel. Ik stap de lift uit en het is over. En ik denk er verder ook niet meer over na.
Elke keer weer sta ik daar met zo'n gevoel in de lift. Ik heb daar weinig trek meer in, dus vermijd het liever i.p.v. telkens weer te stressen.
22:02

VVM leden
18 september 2010

11:06

VVM leden
20 september 2009

Dat is ook een hele goede, Twinkel, meteen al gedag zeggen als je tegenover iemand gaat zitten.
Ik begrijp heel goed wat je bedoeld, je uitleg is prima volgens mij 😉
In een lift hoef je niet pers? iets te zeggen, maar het is op zich niet gek als er iemand bij je in de lift stapt of jij bij een ander dat je bijvoorbeeld vraagt "naar welke verdieping moet u?", toch?
Hoewel, dat is misschien meer als je samen tegelijk in de lift stapt.... Laat maar, ik zit teveel theoretisch te denken 😛
Inderdaad, in een lift is maar heel kort contact, op de sportschool of in de trein is vaak wat langer (je bent langer met die ander in dezelfde ruimte bedoel ik).
22:07

Dat is idd best een goede oplossing Daafje.
In de trein zit ik liever ook niet tegenover mensen, maar als het wel zo uitkomt, dan is die ander vaak ook met eigen dingentjes bezig. Ik kijk graag uit het raam. Als die ander ook voor zich uit zit te kijken kan het wel eens ongemakkelijk zijn idd met oogcontact wat je dan eens per ongeluk hebt.
Wat wel helpt is om gewoon al even te groeten op het moment dat je zelf tegenover iemand gaat zitten of dat iemand tegenover jou komt zitten, omdat je dan gewoon al bewust even contact hebt gemaakt en als je elkaar daarna nog even met de ogen ontmoet is het niet zeg maar een 'eerste contact'. Weet ook niet precies hoe ik dat moet uitleggen :P.
In de lift weet ik niet precies. Even groeten of vriendelijk iemand aankijken als diegene de lift in komt of als je zelf de lift in komt kan wel helpen denk ik. Dan heb je elkaar ook al 'gezien'. Verder, als je toch niets met die ander hebt, kijk je gewoon naast diegene ofzo. Het is volgens mij niet raar dat je niets tegen elkaar zegt als je elkaar niet kent en toevallig alleen maar even in een lift naast elkaar staat.
20:04

VVM leden
20 september 2009

Wat ik de laatste tijd in de sportschool doe, als ik per ongeluk oogcontact maak, is knikken en eventueel hoi of hallo zeggen.
Meeste mensen zeggen ook wel gedag terug.
Soms voel ik me een beetje vreemd als ik dat doe, maar meestal voelt het wel ok?.
In het begin is het even wennen, maar ik word er wel handiger in.
18:51

VVM leden
19 november 2004

13:01

VVM leden
27 september 2010

ik heb heel lang weggekeken, naar de grond gekeken en aankijken op straat vermeden
als oefening voor mezelf ben ik afgelopen herfst juist heel bewust mensen gaan aankijken op straat
gewoon, heel kort, neutraal, met een kleine glimlach een paar seconden
je merkt dan dat mensen gewoon terugkijken, soms teruglachen, of even knikken of een blijk geven
en ook dat sommige mensen wegkijken of de ogen neerslaan
ik heb me er nooit onprettig bij gevoeld en me daarin steeds zekerder gevoeld door deze hele kleine minicontactjes met mensen
dan kom je erachter dat het helemaal niet zo eng is om mensen eventjes aan te kijken
het helpt ook als je er niets negatiefs over jezelf bij denkt, bewust of onbewust
als je al denkt dat je word aangestaard, denkt dat het confronterend is oid is het veel moeilijker
20:52

VVM leden
19 november 2004

Drs. Daafje said:
reakties in de trend van "wat moet je?" of "heb ik iets van je aan of zo?", terwijl ik het niet zo bedoel. Zo kijk ik nou eenmaal... :-
Ik neem aan dat dat het soort confrontatie is waar jij het over hebt, Rik?
Ja zoiets zou kunnen ja.
Het is ook een angst als iemand mij zou aanspreken. Soms gebeurt dat weleens en dan ben ik overrompeld en kan ik niet goed reageren of heel ongemakkelijk zeg ik dingen die er anders uitkomen dan ik zou willen, en dan voel ik mij daar stom over en schaam ik me. Ik raak in paniek op zo'n moment. Ik vind dat zeer naar.
16:09

Ria said:
Ik heb juist vaak dat ik zelf erg lang aangestaard wordt door vrouwen.
Weet je zeker dat het echt zo is? Het is ook net waar je je focus op legt. Als jij voornamelijk bang bent voor de mening van bepaalde vrouwen, dan zal het je vooral opvallen dat er vrouwen zijn die naar je kijken (wat kan voelen als beoordelen).
Het lijkt me erg vreemd dat speciaal vrouwen je zo bekijken. Dat heb ik nog niet van iemand (als vrouw zijnde) gehoord.
18:12

VVM leden
23 november 2003

17:47

Ik heb juist vaak dat ik zelf erg lang aangestaard wordt door vrouwen.
Laatst was het zo erg dat ik terug keek.
Mevrouw keek nog een tijdje lang door en uiteindelijk een verontschuldigend lachje.
Ik vind het asociaal als mensen iemand dus lang aanstaren.
Maar de meesten hebben daar schijnbaar scheit aan >:(