Sociale media | Verlegenheid & Sociale angsten | Forum

Ik heb jarenlang actief op Facebook gezeten, maar je kan daar eigenlijk alleen positieve berichten kwijt. Je houdt een masker op en speelt op een gegeven moment schone schijn en het wordt haast naar complimenten (likes) vissen - iig bij mij. Ik beheerde ook een aantal groepen (werkgerelateerd), waardoor het meer een last werd. Een tijdje terug heb ik de app van mijn telefoon gegooid, wat een opluchting. Ik heb pas ook een ontvolgrondje gedaan. Enige reden dat ik het nu houd is om contact te hebben met wat mensen die LinkedIn niet gebruiken.

Twitter vind ik zelf wel een fijn medium omdat ik veel mensen volg die veel links delen naar interessante/grappige/nieuwe weetjes en het is gewoon een groot kippenhok waar je in 140 tekens ook lekker kan zeuren op de NS of weet ik veel wat. Via de direct messages spreek ik mensen soms iets uitgebreider. Van Twitter weet je ook dat de levensduur van wat je zegt extreem kort is, dus het is een uitlaatklep voor wat creativiteit, ik verwacht van dat medium ook niet iets anders.

Ik heb ook ooit op Pinterest gezeten, maar het maken van je eigen collages, het lukte me niet. Het is wel een leuker uitgangspunt als social medium, maar het klikte niet. Wel jammer.

Wel herkenbaar als een ander iets leuks meemaakt of iets leuks plaatst ik me dan wat neerslachtig of jaloers voel.

Ik heb ook Facebook, maar doe er niet zo veel mee. Ik like berichten van anderen, ik zet er maar heel soms zelf iets op en dan ben ik meestal ook onzeker of ze het wel leuk zullen vinden en niet raar. Ik wordt soms ook onzeker van blije berichten van anderen. Dan vindt ik mijn leven op eens een stuk minder luk dan van diegene. Ook vindt ik het makkelijker berichten te posten via een anonieme (fan)account, omdat het dan niet over mezelf gaat, maar over het onderwerp van het account. Ook vindt ik het dan makkelijker, omdat ze me niet kennen en niet weten wie ik ben. Zijn er meer die dit hebben?

Mike;69116 said:
Ik ben een tijd geleden gestopt met sociale media en heb er tot op heden geen spijt van. Het kostte teveel tijd, het werkte verslavend en het was ook niet goed voor mijn welzijn.

Ik was ook gestopt met FB omdat het verslavend was en ik me er een beetje ongemakkelijk bij voelde, omdat ik zelf zelden iets post en alleen maar lees wat anderen posten. Maar tegenwoordig is FB toch wel een onderdeel van het dagelijks leven van veel mensen, en door daar geen deel meer van uit te maken, sloot ik mezelf eigenlijk uit voor een deel van de dagelijkse communicatie om mij heen. Aangezien ik toch al niet op heel veel punten raakvlakken heb met mijn omgeving, mistte ik dat wel en ben ik er toch maar weer (voornamelijk passief)mee begonnen. Soort oefening in sociaal contact ook, toch. Soms zie ik berichten die ik echt liever niet had willen zien (zoals de nieuwe liefde van een ex), waar ik dan ook behoorlijk somber van kan worden, maar aan de andere kant weet ik dan wel hoe het zit, in plaats van face to face overvallen te worden.. Plus je kan ook makkelijk instellen dat je voortaan berichten van bepaalde mensen wilt laten negeren, dus dat gebruik ik ook wel eens:-). Ik ben wel wat gaan minderen, geen FB meer op mijn telefoon en ook thuis niet elke dag.

ja herkenbaar dat ik ook onzeker word van de blije berichtjes van mensen en hoe ik zelf moet reageren of hoe ik heb gereageerd. Bijvoorbeeld verschillende malen een bericht herschrijven.