Log In
Register
Home
Topic RSS
18:51
VVM leden
21 april 2014
Offline
Toen ik mij hier registreerde was het forum zeer inactief. Dat werkte niet echt motiverend om ook actief te zijn. Nu dat veranderd is dus zal ik proberen ook wat actiever te worden.
Over het stappen zetten. Dat doe ik zeker wel, echter gaat het bij mij erg moeizaam. Ik heb eigenlijk een dubbele handicap. Mijn sociale angst heeft een oorzaak, ik stotter zwaar. Ik zit daardoor in de volgende vicieuze cirkel: door mijn stotteren heb ik sociale angst wat gevoelens als angst en schaamte veroorzaakt --> dat maakt mijn stotteren zwaarder --> wat de angst weer vergroot. Het is moeilijk die cirkel te doorbreken.
Vorige maand heb ik een achtdaagse intensieve stottertherapie gevolgd. Na die acht dagen had ik heel wat meer controle over mijn spreken. Helaas is het zeer lastig om dit vol te houden tijdens het echte leven en heb ik last van een terugval :(. Over een maand heb ik een herhalingsdag... dan het maar weer proberen op te pakken.
22:15
VVM leden
20 juli 2012
Offline
Mike;69130 said:
Ik heb mij opgegeven voor die tweede cursus. Wat heb jij daarvan opgestoken ?
Ik vind mezelf wel assertiever geworden. Ik heb nu ook meer contacten. Bepaalde leerdoelen blijf ik nog wat lastig vinden. Bijvoorbeeld nee zeggen of ergens wat van zeggen. Maar voor de rest vond ik het een goede cursus. Ik heb er veel van opgestoken! Het doen van bepaalde handelingen/acties is de boodschap van de cursus!
19:04
VVM leden
21 april 2014
Offline
Cicero;69123 said:
Welkom Mike.
Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik ben op dezelfde verkeerde manier met mijn verlegenheid omgegaan als jij. Het ontwijken en terugtrekken in mijzelf leek toen de beste, misschien enige keuze. Ik probeer al jaren uit mijn schulp te kruipen. Het gaat heel moeizaam en met de nodige terugvallen in oude gewoontes. Ik ben net als jij ook in een isolement geraakt. Dat maakt het alleen maar moeilijk, omdat je alles alleen moet ondernemen. Succes met al je pogingen om uit je schulp te kruipen.
Het is zeker lastig om niet steeds terug te vallen in oude gewoontes. Het gaat bij heel erg traag en elke stap die ik zet voelt als het begin van de beklimming van de Mount Everest. Je zegt dat je al jaren bezig bent. Is het jou inmiddels al gelukt om uit je sociale isolement te raken? Ik heb zelf wel goed contact met mijn familie en heb een baan waarmee ik contact kom met collega's. Wat ik mis is eigen kennissen/vrienden om wat te kunnen ondernemen en het hebben van een partner.
marcelo;69122 said:
"aan de slag met angst" en cursus "met lef". via deze vereniging kun je ook een cursus doen.
Bedankt voor de tips. Ik heb mij opgegeven voor die tweede cursus. Wat heb jij daarvan opgestoken ?
18:26
Moderators
VVM leden
kaderleden
29 juni 2008
Offline
Welkom Mike.
Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik ben op dezelfde verkeerde manier met mijn verlegenheid omgegaan als jij. Het ontwijken en terugtrekken in mijzelf leek toen de beste, misschien enige keuze. Ik probeer al jaren uit mijn schulp te kruipen. Het gaat heel moeizaam en met de nodige terugvallen in oude gewoontes. Ik ben net als jij ook in een isolement geraakt. Dat maakt het alleen maar moeilijk, omdat je alles alleen moet ondernemen. Succes met al je pogingen om uit je schulp te kruipen.
16:36
VVM leden
20 juli 2012
Offline
"aan de slag met angst" en cursus "met lef". via deze vereniging kun je ook een cursus doen.
12:35
VVM leden
21 april 2014
Offline
marcelo;69119 said:
allereerst is alles heel herkenbaar wat je schrijft. Ik ben ook altijd heel verlegen geweest en zeker toen mijn ouders gingen scheiden heb ik het heel moeilijk gehad. Vooral ook toen ik op jonge leeftijd op mezelf ging wonen kwam het harde leven letterlijk op me af. Ik ontweek ook veel, maakte verkeerde keuzes en had mijn eigen manier van denken en werken waardoor ik net zoals jij in een sociaal isolement terecht kwam. Een aantal jaar geleden heb ik een paar cursussen gevolgd en dat heeft me geholpen me zekerder te voelen. Daarbij geeft me de lidmaatschap van de vereniging een fijn gevoel.
Je doet nieuwe contacten op en je herkent veel van elkaar.
Welke cursussen heb je gedaan als ik vragen mag? IK ben ook van plan mij lid te worden van deze vereniging. Het lijkt mij een goede manier om nieuwe contacten op te doen in omgeving waar mensen wat meer begrip hebben voor je beperkingen.
10:50
Moderators
VVM leden
kaderleden
20 september 2003
Offline
welkom Mike
23:40
VVM leden
20 juli 2012
Offline
allereerst is alles heel herkenbaar wat je schrijft. Ik ben ook altijd heel verlegen geweest en zeker toen mijn ouders gingen scheiden heb ik het heel moeilijk gehad. Vooral ook toen ik op jonge leeftijd op mezelf ging wonen kwam het harde leven letterlijk op me af. Ik ontweek ook veel, maakte verkeerde keuzes en had mijn eigen manier van denken en werken waardoor ik net zoals jij in een sociaal isolement terecht kwam. Een aantal jaar geleden heb ik een paar cursussen gevolgd en dat heeft me geholpen me zekerder te voelen. Daarbij geeft me de lidmaatschap van de vereniging een fijn gevoel.
Je doet nieuwe contacten op en je herkent veel van elkaar.
20:14
VVM leden
21 april 2014
Offline
Ben benieuwd naar je reactie :).
10:24
VVM leden
20 juli 2012
Offline
Welkom! een reactie volgt later. Maar hier kun je je veilig voelen.
09:38
VVM leden
21 april 2014
Offline
Hallo,
Mijn naam is Mike en ik heb mij op dit forum geregistreerd om met lotgenoten in contact te komen en actief deel te nemen aan de discussies. Jammer genoeg lijkt het erop dat het forum niet zo heel actief meer is.
Als kind zijnde was ik redelijk verlegen en in mijn puberteit heeft zich dat helaas ontwikkelt tot een sociale fobie. Ik koos de verkeerde strategie om met mijn angst te gaan en ging de dingen die eng vond ontwijken.
Dat gaf een tijdelijke opluchting, maar op de lange termijn maakt dit het probleem alleen maar erger. Ik kwam daar jammer genoeg pas te laat achter. Ik was toen al mijn vrienden kwijtgeraakt zit sindsdien in een sociale isolement.
Dit heeft mijn zelfbeeld ook geen goed gedaan....
Ik ben nu ongeveer een jaar bezig om uit mijn schulp te kruipen en dit gaat met vallen en opstaan. Het blijft lastig om mijn vastgeroeste ontwijk gedrag te verbeteren en om constant wanneer ik een stap uit mijn comfortzone zet
te geconfronteerd te worden met mijn beperkingen. Hoe gaan jullie hiermee om?
- Mike