Vandaag bij onze 15de bijeenkomst ben ik blij. Blij met de wereld, blij met onze groep. Ik vind dat we allemaal erg vooruit zijn gegaan. Aan sommige mensen merk je het misschien niet zo, die waren misschien om te beginnen al niet zo heel erg verlegen, maar bij sommige mensen merk je een grote vooruitgang. Mensen die in het begin vrijwel niets zeiden en nu het voortouw nemen in de groep en avondbegeleider worden. Zich af en toe een grapje veroorloven. Ik vind dat echt geweldig!
Zelf ben ik ook vooruitgegaan. Ik kijk wat meer om me heen op straat. Ik spreek lastige collega’s af en toe op gedrag aan. Ik voel me niet meer zo verkrampt bij mijn manager. Het is eigenlijk wonderbaarlijk. Dat had ik van tevoren echt niet verwacht! En het mooiste is: ik heb het zelf gedaan. Ik heb er zelf voor gekozen om lid te worden van de VVM. Ik heb er zelf voor gekozen om de cursus te gaan volgen, samen met oefenpartners te gaan oefenen, niet af te haken en door te zetten zelfs als negatieve gedachten me bekropen.
Die negatieve gedachten zijn er nog wel en ook de onzekerheid is niet volledig weg. Maar ik tast minder in het duister. Ik voel me toch anders, beter. Ik had het er nog over met mijn oefenpartner hoe dat nou toch kwam. Wat is er aan deze cursus wat beter werkt dan veel van de therapieën die je op dit vlak kunt volgen?
Wij besloten samen dat het kwam doordat de cursus die ene heel grote sociale angst, opbreekt en opdeelt in heel kleine, haalbare stapjes. Heel voorzichtig, heel rustig. En doordat de cursus je laat zien hoe je wat dichter kunt blijven bij wat je zelf wilt en vindt. En hoe belangrijk het is om dat te doen.
Een klein wonder dus eigenlijk toch wel. Zo voelt het gewoon op dit moment. Komt misschien ook omdat ik verliefd ben. Verliefd op een man die ik doordat ik met een paar mensen van de cursus wat ging drinken, ben tegengekomen. Een man die misschien eerst zelf wel het initiatief nam, maar met wie ik vervolgens geheel op eigen houtje en met een durf, ik weet niet waarvandaan, verder in contact ben gekomen en met wie ik nu iets heel moois aan het opbouwen ben.
Sounds too good to be true? Toch is het allemaal echt zo. Ik kan alleen maar iedereen aanraden om ook de cursus te gaan volgen. En als je hem al gedaan hebt, probeer dan eventuele verlegen vrienden of familieleden over de streep te trekken. Is gelijk weer een training in assertiviteit! Hm, misschien kan ik mijn zusje eens vragen…
Bron: Het verenigingsblad van de Vereniging van Verlegen Mensen “Onder de Mensen”, 2011 nr. 4